والدین-۱
والدین-۱
1. اشتباهات بسیاری وجود دارد که خیلی از والدین، بدون داشتن دانشی، آن را مرتکب می‌شوند و متأسفانه تأثیر بسیار بدی روی دانش‌آموز کنکوری دارد، آن‌هم دانش‌آموزی که به خاطر استرس و فشار زیاد، بسیار حساس شده و دوران سختی را می‌گذراند، تصحیح این موارد مسلماً گام بزرگی در موفقیت دانش آموزان خواهد بود.
- عدم شناخت توانایی‌های هوشی و عدم برآورد درست توانایی و تحمل حال حاضر دانش‌آموز، باید با توجه به استعداد و توانایی فرزندمان، از او توقع داشته باشیم.
- عدم توجه به سابقه تحصیلی دانش‌آموز و قواعد سرعت رشد دانش‌آموز در زمان‌های محدود، مسلماً دانش‌آموزی که پایه قوی ندارد، نباید توقع رشته‌ها و رتبه‌های بالا را از او داشت.
- نگرانی بیش‌ازحد و بیش از خود دانش‌آموز برای موفقیت ایشان، شاید ما بیشتر نگران برآورده نشدن آرزوهای شخصی خودمان و احساس شکست در خلق یک اثر هنری تمام‌عیار هستیم
- انتقال نگرانی شخصی به دانش‌آموز، که به دو صورت نگرانی و خشم و بدتر شدن وضعیت با ترسیم منفی آینده نمودار می‌شود.
- نظارت شدید و مداوم و زیر نظر داشتن تمام حرکات و فعالیت‌های دانش‌آموز و تفسیر آنها با عینک بدبینی!
- حملات مستمر کلامی و غیرکلامی برای تکان دادن و بیدار کردن دانش‌آموز از خواب غفلت!
- عدم استفاده از تشویق و محبت و جملات انرژی‌بخش، با این دید که باعث سستی و سوءاستفاده فرزندمان می‌شود! یادمان باشد ما مادر و پدر هستیم، نه ناظم و ...
- عدم احترام به حریم شخصی دانش‌آموز و نگاه و برخورد کودکانه با وی و سرکشی به همه زوایای زندگی‌اش، این کار فقط استقلال او را می‌گیرد.
- عدم سپردن مسئولیت به بچه‌ها و حمایت همه‌جانبه از آنها و انجام دادن اکثر کارهایشان، حتی کارهای شخصی و خصوصی‌ترین مسائل!
- دادن وعده‌های مالی بزرگ و ایجاد این احساس که برای شما درس می‌خوانند (رابطه معامله و مبادله‌ای)
- ایجاد احساس گناه در دانش‌آموز با روش‌های مختلف، مانند به رخ کشیدن امکانات فراهم آمده برای دانش‌آموز و تذکر ناسپاسی ایشان، و مقایسه دانش‌آموز با افراد موفق فامیل و دوستان
- ایجاد محدودیت‌های شدید تفریحی برای دانش‌آموز با نگرش سنتی کار بی‌وقفه، مسلماً فرزند ما ربات نیست و احتیاج به نفس کشیدن دارد
- عدم سپردن مسوولیت به بچه ها و حمایت همه جانبه از آنها و انجام دادن اکثر کارهایشان، حتی کارهای شخصی و خصوصی ترین مسائل!
- دادن وعده های مالی بزرگ و ایجاد این احساس که برای شما درس می خوانند (رابطه معامله و مبادله ای)
- ایجاد احساس گناه در دانش آموز با روش های مختلف، مانند به رخ کشیدن امکانات فراهم آمده برای دانش آموز و تذکر ناسپاسی ایشان، و مقایسه دانش آموز با افراد موفق فامیل و دوستان
- ایجاد محدودیت های شدید تفریحی برای دانش آموز با نگرش سنتی کار بی وقفه، مسلما فرزند ما ربات نیست و احتیاج به نفس کشیدن دارد
- تهدیدهای بزرگ غیرقابل انجام که منجر به بی‌اعتباری حرف‌های آینده می‌شود.
- اشتغال بیش‌ازحد به زندگی شخصی و دغدغه‌های شغلی و زناشویی و عدم توجه مستمر به‌کار دانش‌آموز که منجر به نظارت و قضاوت‌های نسنجیده و شتاب‌زده درباره روند کار و خصوصیات دانش‌آموز می‌شود.(تنبلی، سستی، بی‌برنامگی و ...)
- زیر فشار گذاشتن دانش‌آموز با عنوان کردن اهداف خیلی بالای دانشگاهی در جمع‌های خانوادگی و فامیلی و ...
- تزریق اهداف خودمان به زندگی ایشان به دو روش تحمیل و اقناع کردن، یادمان باشد، فرزند ما یک انسان آزاد است، با اندیشه و علایق متفاوت. و شاید مهم‌ترین نکته این باشد که باید نقش خودمان را بازی کنیم و از دخالت در نقش‌های دیگران خودداری کنیم، اولین نقش ما، یک پدر و مادر مهربان بودن و داشتن خانه‌ای پرمهر و آرامش‌بخش است
22. این روزها هر کاری فوت‌وفن خاص خودش را دارد، از آشپزی گرفته تا چگونگی حرف زدن با فرزند. بچه‌های این دوره و زمانه، با گذشته تفاوت زیادی کرده‌اند، فاصله سنی میان شما و فرزندتان نه 20 سال است و نه 30 سال، بلکه انگار به‌اندازه ۱۰۰ سال است. اختلاف فکر و نظر میان شما و فرزندتان، گاه باعث به وجود آمدن سوءتفاهم‌هایی می‌شود که ناخواسته، پایه کدورت و ناراحتی می‌شود. در این مطلب چند نکته پایه‌ای برای ارتباط با فرزند، بیان می‌شود:
23. فرزند شما باید متوجه باشد که شما به‌کارهای او علاقه‌مند هستید و در صورت نیاز به او کمک خواهید کرد.
24. زمانی که او می‌خواهد مطلبی را با شما در میان بگذارد، تلویزیون را خاموش‌کنید، موبایلتان را به کناری بگذارید، حتی زیر شعله غذایتان را کم کنید و تمام حواس خود را متوجه او کنید.
25. زمانی که می‌خواهد مطلب مهمی بیان کند، از جواب دادن به تلفن بپرهیزید.
26. بهترین زمانی که می‌توانید با فرزندتان ارتباط برقرار کنید، زمانی است که با او تنها هستید.
27. تحقیر کردن یا مقایسه او با دیگران باعث کینه‌توزی او می‌شود
28. سعی کنید به لحاظ فیزیکی به‌گونه‌ای بایستید یا بنشینید که متناسب با قد فرزندتان باشد؛ سپس با او حرف بزنید.
29. اگر از نحوه برخورد یا رفتار او خشمگین هستید، صبر کنید تا عصبانیت شما فروکش کند، سپس با او موضوع را در میان بگذارید.
30. هنگامی‌که فرزندتان در حال صحبت است با دقت و با احترام به حرف‌های او گوش دهید و از قطع کردن حرف‌های او بپرهیزید.
31. از به‌کار بردن کلمات تحقیرآمیز بپرهیزید و از جملاتی مانند «من می‌دانم برای تو چه‌بهتر است» استفاده کنید.
32. به او اطمینان دهید که باوجود کارهایی که کرده است، او را دوست دارید. او را برای در میان گذاشتن احساس ناراحتی یا خوشحالی خود با شما تشویق کنید
- بهتر است سؤال خود را روی «چه شد؟» متمرکز کنید تا این‌که با «چرا» از او بپرسید.
- به او کمک کنید راه‌حلی برای مشکل خود پیدا کند. و شاید مهم‌ترین نکته این باشد که سعی کنید مانند یک دوست با او برخورد کنید و از حالت امرونهی فاصله بگیرید
36.
