خیلی از داوطلبان کنکور، از تاریخ ادبیات، فقط اسم نویسنده و نام کتاب‌ها را حفظ می‌کنند! در مورد نثرها فقط کلمات مهم و خودآزمایی‌ها را می‌خوانند! در مورد شعرها به معنی شعر و اصطلاحات مهم اکتفا می‌کنند! درحالی‌که، برای پاسخ دادن به سؤالات ادبیات (بخصوص در ۳-۴ سال اخیر) باید به همه‌ی کتاب مسلط باشیم! سعی کنیم:  

1)       تمام درآمدها و تاریخ ادبیات‌ها را خط به خط می‌خوانیم و به همه‌ی نکاتش از قبیل املا، نگارش، صنایع ادبی اشاره‌شده، نام مکان‌ها، اشخاص و سبک ادبی آنها، کتب، تاریخ حوادث و وقایع و... توجه می‌کنیم، و موارد مهم را فیش‌برداری می‌کنیم . 

2)     متن تمام درس‌ها چه شعر، چه نثر، چه داستان و ... را خط به خط می‌خوانیم و موارد زیر را در هنگام خواندن بکار می‌بریم: دور کلمات مهم ازنظر املایی خط می‌کشیم. زیر کلمات مهم ازنظر معنایی خط می‌کشیم .

3)    صنایع ادبی (مخصوصاً" تشبیهات، تلمیح، کنایه‌ها، مجازها و...) موجود در متن را بامداد کنار هر جمله می‌نویسیم .

4)     قسمت توضیحات را دقیق و کامل می‌خوانیم و تمام معانی آورده شده برای یک کلمه یا اصطلاح را حفظ می‌کنیم، نه یک یا دو معنی را. 

5)    از معلم خود می‌خواهیم تمام خودآزمایی‌ها و پرسش‌های آخر درس را تک‌به‌تک حل کند و در مورد آنها سر کلاس صحبت کند!!! چون در کنکور ۲ سال پیش دقیقاً" از شعری که اصلاً" در کتاب‌های درسی نبود سؤالی داده بودند که حتماً" باید آن شعر را همراه بامعنی و مفهوم آن بلد می‌بودی تا بتوانی پاسخ آن تست را بدهی، بعد از بررسی متوجه شدیم که دریکی از خودآزمایی‌ها فقط گفته بود فلان شعر را در کلاس بخوانید و در مورد آن بحث کنید .

6)     اعلام و فهرست منابع و اشخاص و مکان‌ها را از آخر هر کتاب بخوانید و فیش‌برداری کنید .

7)     کتاب زبان فارسی (دستور یا گرامر) را خط به خط بخوانید (فقط به خواندن تعاریف اکتفا نکنید) و تمام مثال‌ها و تمرین‌های موجود را حل کنید، قواعد را حفظ نکنید بلکه یاد بگیرید تا بتوانید در هنگام نوشتن و خواندن متون دیگر از این قواعد استفاده کنید و برای جلوگیری از پدیده‌ی فراموشی، به دوره ، از روی کتاب درسی خودتان، فیش‌برداری خودتان و تست‌های سال‌های قبل بپردازید .